•
ناخنکارای ایرانی عمرا اگه بتونن اینو دربیارن نه بخاطر مهارتشون بخاطر کمبود متریال خوب

♡

بعضی از آدما یه کارایی میکنن که تو نه ازشون ناراحت میشی نه عصبانی میشی نه متنفر! فقط به یه نقطه خیره میشی با خودت میگی:"واقعا نمیفهمه؟”

میشه بهم بگید روزای شما هم کسل کننده و شبیه به همه؟ دوستی‌هاتون روی هواست؟ از صبح تا شب توی خونه نشستید؟ کارایی که دوست دارید رو نمیتونید انجام بدید؟ سوشال لایف ندارید؟ سفر و فان ندارید؟ الان بغضی میشم

بقول مینا، ما خیلی سخت ترین کارایی هم که میکنیم و بی ارزش میشمریم.
‏بعد مردم یه To do list درست میکنن اولیشم میزنن “از خواب بیدار شدن” بعد با افتخار تیک هم میزنن و بعد ازش ویدیو یوتیوب درست میکنن که چگونه پروداکتیو باشیم=))))

چارلز بوکفسکی یجا میگه؛
ما برای ادامه دادن
هیچکسی را نداریم جز خودمان...
با گذشت زمان یه روز میفهمی تو دنیای واقعی ۹۰درصد آدمای اطرافتون از خوشحالی و موفقیتتون خوشحال نمیشن...
یاد میگیری چطور تنهایی ادامه بدی...
با وجود تمام کارایی که براشون کردی، یه روزی میرسه که بیشترشون ناامیدت میکنن
در نهایت همه ما هم روزی به این حقیقت میرسیم که نمی‌تونیم به هیچ‌کس جز خودمون تکیه کنیم...
شاید غم انگیز باشه، ولی همه یه روز با تمام وجود این واقعیت رو درک میکنن که" هیچ چیز "از "هیچ کس" بعید نیست...

واقعا از لحاظ روحی لازم دارم یکی و تو زندگیم داشته باشم زنگ بزنم با ذوق براش کارای روزانمو تعریف کنم اونم برام از کاراش بگه منم برای آیندش تشویقش کنم، کنارش باشم نمیدونم یه پیشرفت دوتایی، یه از صفر تا ۱۰۰، یه دیدی تونستیم؛ خودم تنهایی کل مسیرمو بلدم ولی تنهایی خوش نمیگذره:(

از ی سنی ب بعد شما دیگه وقت نداری بشینی گریه کنی مجبوری همراه با اشک ریختن رانندگی‌کنی،ظرف‌بشوری یا ب بقیه کارای عقب موندت برسی؛*)

با خودت فکر می‌کنی بذار فعلا به کارهای بقیه برسم، کارای خودم حالا وقت هست! هی بقیه رو راضی نگه میداری و هی کارای خودت، فکرهات و ایده هات رو عقب میندازی تا یک جا که میبینی همه ازت راضین ولی تو از خودت متنفری.

دفعه بعدی کسی خواست از زندگیم بره
بیرون خودمم باهاش میرم دیگه خسته
شدم از کارای خودم:/

من از اون دسته آدم‌هام که پیشنهادها و تجربیات همه رو گوش میدم آخرش هم کارایی که تو سر خودمه رو انجام میدم.

. .