کافکا در نامه‌ ای می‌نویسد : «تو چاقویی هستی که من در درون خودم می‌چرخانم »
دارم به آن تیزترین تیغه فکر می‌کنم که
«دلنِشین‌»ترینِ چاقو‌هاست .

کافکا در نامه‌ای می‌نویسد:
«تو چاقویی هستی که من در درون خودم می‌چرخانم.»
دارم به آن تیزترین تیغه فکر می‌کنم؛ که
«دل-نِشین‌»ترینِ چاقو‌هاست.

اگه بخوام خودم رو برای کسی تعریف کنم باید رجوع کنم به این تیکه از کتاب مسخ نوشته‌ی کافکا که میگه:

‏من نمی‌توانم به تو بفهمانم. نمی‌توانم به کسی بفهمانم که در من چه می‌گذرد. من حتّی نمی‌توانم آن را برای خودم توضیح دهم.


. .

فراتنس کافکا یه جایی خیلی قشنگ نوشته.
دقیقا همونجایی که گفته:
او نگفت دوستت دارم؛
اما نامه‌اش را اینگونه تمام کرد:
«بال تو را می‌بوسم پرنده قلبم.»

تو چه نوع آدم تنهایی هستی؟
مثل کافکا چون فکر می‌کنی بدترین انسان جهانی؛
یا مثل داستایوفسکی تنهایی چون به نظرت از همه بهتری؟

این روزها به شدت به این جمله کافکا اعتقاد دارم که می‌گه:
آیا فکر نمی‌کنید که برای خیلی از آدم‌ها بیش از حد لازم نیرو صرف می‌کنید؟

من در واقع خسته نیستم ولی بی‌حس و سنگینم و نمی‌توانم کلمات مناسب را پیدا کنم. آنچه می‌توانم بگویم این است: در کنارم بمان و تنهایم نگذار.

کافکا / نامه به فلیسه

اگر میلیون‌ها نفر دوستت داشتند، من یکی از آن‌ها بودم.
اگر یک نفر دوستت داشت، من او بودم
و اگر هیچ‌کس دوستت نداشت من مرده‌ام.

کافکا

. .

بی‌حوصله‌ام! مثل کافکا، وسطِ نامه به فلیسه؛

«نامه را همین‌جا رها می‌کنم و به رختخواب می‌روم.
البته نه از سرِ خستگی، که از رویِ ناامیدی.»

تمام آدم‌های دیگر به‌ تدریج از نظر من غایب شده‌اند. تنها تو را می‌توانم ببینم.


.فرانتس کافکا

. .