یچیز جالبی که یبار تو یکی از کتابام خوندم این بود که بسیاری از کودکان وقتی نسبت به مرگ و مردن آگاه میشن، بصورت ناهشیار با خودشون عهد میبندن که هیچ وقت سرمایه گذاری کاملی روی زندگیشون نکنن و هرگز به شخصی دلبسته نشن! چون میدونن که روزی زندگی به پایان میرسه و شخص محبوبشون رو از دست میدن. پس در بزرگسالی ممکنه از ورود به رابطه و دوست داشتن یه فرد ترس و واهمه داشته باشیم. پس ما یا انتخاب میکنیم که با وجود فانی بودن دنیا زندگی کنیم، یا بخاطر هراس برای از دست دادن افراد مورد علاقه ی زندگیمون، روی به محدود سازی خودمون میاریم و در جبهه مرگ می ایستیم تا زندگی!

داشتم یه لحظه میرفتم
سمت دفتر کتابام
خوب شد وصل شدهااا

۱۸+
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
یعنی اگه اول کتابامون اینو نوشته بودن الان هممون پرفسور بودیم!!

دقت کردین اول مدرسه ها کتابامونو از این جلد چسبی ها میکنیم اون موقع هیچ اشغالی زیرش نیس, بعد وسط سال زیر جلدمون پر از مو واشغاله من که موندم اینا از کجا میان تو؟!