واقعا بدترین حسی که میشه به یه نفر داشت ناامیدیه، نه عصبانی‌ای، نه ناراحتی فقط ناامیدی، وقتی هم که ناامید میشی اون چراغی که تو دلت روشن کرده بودی همراه با یه بخشی از قلبت خاموش میشه.

دل‌شکستگی هم اونجا که #محمود_درویش مینویسه:

میخواستم به تو بگویم که به جز تو
از همه نا امید گشته‌ام و میترسم از همه
اما پیش از آن که به تو بگویم
تو نیز نا امیدم کرده‌ای .. .

♡

من معتقدم صدا زدن آدم‌ها با اسم شناسنامه‌هایشان کار چندان دلچسبی نیست! این اسم‌ها را دیگران انتخاب کرده‌اند!
باید ویژگی‌های آدم‌ها را فهمید و بعد جور متفاوتی صدایشان زد!
مثلا من تو را "التیام" صدا میزنم

و‌ سرانجام کسی خواهد آمد
و با مهربانی هایش به تو نشان خواهد داد
که تو قبل از دیدنِ او اصلاً زندگی نکرده ای.

‏یادآوری:
کسی که تو رو وسط اقیانوس رهات کرده هیچ حقی نداره بدونه که تو چه‌جوری خودتو به ساحل رسوندی …

لطفا به آدم‌هایی که بخاطر از دست دادن کسی ناراحتن نگید برای تو گزینه‌های بهتری هم هست، اون آدم دنبال جفت گیری نیست، بخش مهمی از آینده‌اش و خاطراتی که زندگی کرده رو از دست داده.

شما حق ندارید از طرف مقابلتون انتظار داشته باشیدکه گذشته نداشته باشه اما این حق رو دارید که وقتی با شماست گذشته رو تموم کرده باشه.

می‌خواستم به تو بگویم که به جز تو
از همه ناامید گشته‌ام و می‌ترسم از همه.
اما پیش از آنکه به تو بگویم تو نیز ناامیدم کرده‌ای...

وقتی ادم تو یه شرایط لجن گیر کرده برای اینکه ازش دربیاد دو تا چیز لازمه، اول بفهمه که توی لجنه و دوم بتونه تصور کنه که بیرون این لجن چی هست، چی منتظرشه، قراره چی بشه. یه امید، یه تصور، یه برنامه، یه چیزی که بهش بگه ببین یه چیز دیگه هم غیر لجن وجود داره، دست و پا بزن و بیا بیرون

آدم‌ها و دغدغه‌هاشون با هم بزرگ می‌شن. تو تا دیروز برای نداشتن اون اسباب‌بازی گریه می‌کردی، امروز برای نبودن اون آدم، اون کار، اون دلخواه گریه می‌کنی. چیزی تغییر نکرده، فقط اون ماهیت‌ بزرگ‌تر شده.