از برق چشمانت
    پیراهن شکنجه را
       بر تن محراب پوشاندم
            تا به شکوه آید عشق ‌...
و آسمان ترانه خواند
   برای رقص علفزارها؛
     شوقی می کشاندم تا پرواز...

  در آینه ی دریا
        ماهی ها به فکر نشسته اند ؛
تو اما به چه می نگری ؟
   به حلقه ی چشمانم که نغمه ی بهار دارد !؟
یا به گام های خاطره ای
    که در خواهش جاده پیداست ؟

  بیا کنارِ پنجره ی خیالم
تا ببینی چه سوز عجیبی دارد " هوایت "
می خواهم بدانی
       طوفانی که اعماق جانم را لرزاند ،
چقدر بی رحم اند در نگاهت

     همین قدر معلقم و سرگردان
                             و باز تورا ...‌

#لیلا_حاجتمند

گشتم نبود ...

در پشت چار چرخه ی فرسوده ای کسی
خطی نوشته بود:
«من گشته ام نبود. تو دیگر نگرد ، نیست!»
این آیه ملال در من هزار مرتبه تکرار گشت و گشت.
چشمم برای این همه سرگشتگی گریست.
چون دوست در برابر خود می نشاندمش.
تا عرصه ی بگو و مگو می کشاندمش.
در جستجوی آب حیاتی؟در بیکران این ظلمت آیا ؟
در آرزوی رحم; عدالت;دنبال عشق؟
دوست؟…
ما نیز گشته ایم «و آن شیخ با چراغ همی گشت»
آیا تو نیز-چون او- انسانت آرزوست؟
گر خسته ای بمان و اگر خواستی بدان:
ما را تمام لذت هستی به جستجوست.
پویندگی تمامی معنای زندگی است.
«هرگز نگرد نیست»
سزاوار مرد نیست…


"فریدون مشیری"