به این جای اسفند که می‌رسد
باید بزنی سر شانه‌ی خودت، که این همه فکر و دوندگی را رها کن...
بیا برویم نفس بکشیم بوی بهار می‌آید ..

. .

از لحاظ روانشناسی ما این وظیفه رو نداریم که:

۱. همه‌ی آدم‌ها رو نجات بدیم یا بهشون کمک کنیم.
۲. کاری کنیم که همه تو هر شرایطی از ما خوششون بیاد.
۳. همه‌ی کارها رو خودمون به دوش بکشیم.
۴. همه رو راضی نگه داریم.
۵. همیشه همه‌چیز رو به تنهایی تو خودمون نگه داریم.
بلکه وظیفه‌ی ما اینه که...
۱. به همه محبت کنیم.
۲. خود واقعیمون باشیم.
۳. بیشتر از بقیه روی خودمون تمرکز کنیم.
۴. عقاید و نظرات خودمون رو داشته باشیم.
۵. گهگاهی یه وقفه به خودمون بدیم و نفس عمیق بکشیم .

از واقعیتها فرار میکنیم. روبروی اینه رژ لب میزنیم و خط چشم میکشیم و تند تند پلک میزنیم که اشکهایمان نریزد و زود فرار میکنیم تا مبادا ادمی که درون آینه نشسته لب باز کند و بگوید:
‏تو درست به اندازه حرف هایی که کسی را نداری که برایش بگویی، اندازه گریه هایی که برایشان شانه‌ای نداری،اندازه دستهایی که نیستند تا دستهای سردت را بگیرند و اندازه بوسه هایی که پشت لبخندهای مصنوعیت مخفی میشوند، تنهایی.

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

‍ کشتن آدما فقط به اسلحه به دست گرفتن
و بمب انداختن نیست.
فقط تو جنگ نیست و فقط با «قتل» نیست.
بعضی وقتا ما آدمها را میکشیم.آروم و بی صدا.
وقتی ندید بگیریمش ، درمورد حسمون دروغ بگیم و نقش بازی کنیم،وقتی…
اون فرد رو به سمت نابودی و‌خوردشدن و شکستن میرسونیم

بابت تمام نشدن های زندگیمون ،
‏بیایید یبارم قرار بذاریم بشینیم دور هم ، آه بکشیم!

‌
یا به‌قول چارلز بوکوفسکی :

ما حتی به دنبال خوشی هم نیستیم،
فقط می‌خواهیم قدری کمتر رنج بکشیم .

. .

The routine of many of us these days is like that
We wake up, we suffer, we sleep...

روال زندگی خیلیامون اینروزا اینطوریه که
‏بیدار میشیم، رنج میکشیم، میخوابیم...

.࿐

‏پولی که بابت اینترنت میدیم شیشه بکشیم کمتر آسیب میبینیم ،روح و روان نمونده برامون با این سرعت اینترنت

‏هر روز همون مسیر های تکراری رو میریم
و انتظار اتفاقات جدید رو میکشیم...

. .