همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

یه حسی مثل ساییده شدن زانو رو فرش یا بریدن پوست با کاغذ عمیق نیست ولی کلافم میکنه

کلافه‌ای ؟ چایی
تازه رسیدی؟ چایی
خسته‌ای؟ چایی
دوستت داره میاد سر بزنه؟ چایی
دلت می‌خواد بمیری؟ چایی
خوشحالی؟ چایی
چایی تو واقعا کی‌ای؟
چی‌ای؟ الهی فدات بشم .️.

در بی حوصله‌ترین، کلافه‌ترین، کم صحبت‌ترین، اجتماع گریزترین و دل گرفته‌ترین ورژن خودمم.

قوی باش خوب من!
از این دوره‌ی کلافگی و بحران هم به سلامت عبور خواهیم کرد،
روح خسته‌ات را بعد از این فشارهای پیاپی در آغوش بگیر و آرامَش کن.
بگو چیز مهمی نیست، تو سخت‌تر از این را هم پشت سر گذاشتی و مقاومت کردی، محکم بمان روح بلندپرواز من! قرار نیست همیشه میزبان درد باشی، روزها و اتفاقات خوب هم می‌رسند.
این طاعون را هم پشت سر خواهیم گذاشت، تاریکی‌ها کنار خواهند رفت، خورشید خواهد تابید و "باسیلِ" این تباهی و درد، در آغوش آفتاب داغِ امید، خواهد سوخت.
مراقب روحت باش و قوی بمان،
"امید" تنها روزنه‌ی گریز از این تاریکی‌ست...
قوی بمان...

عزیزم بذار هیچی نگم. مثلا بذار نگم همه‌چی فقط کلافه‌ترم می‌کنه. که همه‌چی در بهترین حالت اگر نمک روی زخم‌ها نباشه، مرهم هم نیست.

همونقدر که زن رو باید فهمید!
مرد رو هم باید درک کرد!
همونقدر که زن «اهمیت و امنیت»میخواد، مرد هم «اطمینان»میخواد!
همونقدر که باید قربون صدقه ی زن رفت!
باید فدای خستگی مرد هم شد!
همونقدر که باید بی حوصلگی های زن رو دید و بهش توجه کرد، کلافگی های مرد رو هم باید فهمید!

‌
‌انقدر افکارم رو به تو بافتم که الان کلافم!

‌.࿐

- براتون ارزو میکنم اگه اسمون روزهای زندگیتون خاکستریه، هیچی سر جاش نیست و همه چی یه کلاف گره خورده درهمه،کسی رو داشته باشین که بهتون بگه:
بیا اینجا، بگذار سرت را بغل بگیرم آسان مال قصه هاست ، اینجا وضعیت سخت است ، و ما هم سختیم.. :)

تا یه سنی فرصت داری که
آرزوهات رو تبدیل کنی به انگیزه برای پیشرفت.
بعدش فقط وبال گردنت میشن...
سنگینت می‌کنن.
اون‌قدر که برای رفتن از امروز به فردا هم کلافه می‌شی.


‏CaptionKhaas@