آدما زمانی که زیاد باهم هستن یه جور عجیبی همو بلد میشن..
مثل خونه ای که سالها توش زندگی میکنی و بلدی چجوری در اتاق خواب یا کمدشو رو باز و بسته کنی که صدای جیر جیرش در نیاد..

‏قشنگ مشخصه وقتی مولانا میگه ؛ " از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود " . رفته اتاق سر کمدش و نمیدونه چی میخواسته از کمد برداره.