‏هیچ هاگوارتزی وجود نداره، هیچ خرگوشی نیست که منو به سرزمین عجایب ببره، چارلی و کارخونه ی شکلات سازی وجود ندارن، اسباب بازیام هیچ وقت در نبود من حرف نمیزدن، هیچ در مخفی پشت کمدم وجود نداره، با یه قطره اشک فرشته ی نجات به دیدنم نمیاد تا همه چیو درست کنه. چون که زندگی واقعی همینه.

۲۴ سالمه ها ولی هنوزم موقع بحث و درگیری دلم میخواد برم تو کمدم بشینم و گوشامو بگیرم تا همه چی تموم شه، صداهای بلند بهم اضطراب میده

‏نمیدونم چجوریه که کمدم جای کافی واسه لباسام نداره ولی هیچ وقت لباس مناسب ندارم بپوشم