‏از ترن آن ترین حرکت پسرا،کوبیدن دست رو دیوارِ پشت طرف مقابله:))

آب در هاون کوبیدن است
این کـه
من شعـر بنـویسم
و تـو
فال قهوه بگیری
وقـتی
آخر همه ی شعرهای من
تو می آیی
و ته همه ی فنجان های تو
من
می روم

اگر "خدا" دری را میبندد
دست از کوبیدنش بردارید.
شایــــــد هر چه که در
پشت‌ آن در بود
"قسمت" شما نبود...

نه فرهادم که از شدت دلتنگی دل کوه بشکافم!
نه مجنونم که توان آن داشته باشم سر به بیابان بگذارم!
تمام این دلتنگی ها را همین جا در قلبم فرو می ریزیم و در اشک هایم خلاصه می کنم ...
نمیدانی چه دردی دارد و چه سخت است، تیشه به دل کوبیدن و
آواره شدن در هیچ مکانی و هیچ بیابانی...

(مهرداد حبیبی)

میدانید درد کجاست…؟درد اینجاست که :

برهنگی مد شده و “نجابت و حیا خز”..!!

داستان هم از آنجا شروع شد که شما دوست عزیز لایک را بر برهنه ها زدید نه به نجیب ها!!

خودتان قضاوت کنید کدام یک لایق لایک و تایید هستند…؟؟

درد اینجاست که برهنگی شده “روشن فکری”..و نجابت و حیا شده “امل بازی”..

درد اینجاست که به برهنگی میگویند “آزادی”…!!

و به کدام عقل و منطق “فحشا” را آزادی معنی میکنید؟؟

و وای بر آن دختری که “پاکی” و “معصومیت” خود را حرام کوبیدن لایک های پر “هوس” میکند..!!

روزی مریدان نزد شیخ رفتند و از او پرسیدند:
یا شیخ! فیلترینگ بدتر است یا کم بودن پهنای باند؟

شیخ نگاه معنی‌ داری به آنها کرد و فرمود:
هیچکدام! چیزی در اینترنت هست که از هر دوی اینها بدتر و اعصاب خردکن تر است!

مریدان با حیرت به شیخ نگریستند و فرمودند:
يا شیخ! از فیلترینگ بدتر چیست؟

شیخ فرمود: مشاهده این لینک تنها برای اعضا سايت امکان پذیر است. برای ثبت‌ نام اینجا کلیک کنید!

بعد از این سخن مریدان نعره‌ها زدند و گریبان پاره کردندي و لپ‌ تاپ‌ های خود را به زمین کوبیدندي، فغان كشان به رشته كوهاي آلپ پناه بردندي!!

سر کلاس موبایل معلم مون هشدار میداد باتری کم است معلم مون گفت گذاشتمش شارژ اما خرابه پول هم ندارم عوضش کنم. گفتم احتیاجی به این کارا نیست میتونید چایی تون رو عوض کنید. هیچی دیگه همه داشتن کله شون رو می کوبیدن رو میز ....

دنیا ارزش پا کوبیدن به شکمت را نداشت، ببخش مرا مادر...

اینروزها حالم چگونه است؟؟؟روزهای خوبی می آیند ومی روند..اما من آدم اینروزها نیستم!
ندیدمت...!!
طوری می آیی ومی روی که نمی توانم چشمانم را به گرد پاهایت برسانم!
دل من به کفشهایی خوش شده بود که سنگفرشها را طی میکردند...
سنگها به احترام ورودشان خودشان را می کوبیدند به دیوارهای سرد غروری که از دیوار چین دنیای واقعی ادمها هم مجازی تر بود..!
شمردن قدمهایی که رد شدن ازجلوی چشمانم افتخاری بود برای وجود بی ارزشی که هیچگاه نفهمید چرا جز تو کسی دردنیا وجود ندارد؟!...
اینروزهای من هم کلیشه ای شده اند...گاهی سرگردانم وگاهی بغض میکنم به احترام نبودنت! .....

به بعضیا باس گفت: اگه ناراحتی ک من اینجام! دیوار روبرو هس برای سر کوبیدنت! ^___^