خیلی از شکست های عاطفی که منجر به سوگ میشه، فرد در حقیقت برای معشوقه اش گریه نمیکنه، برای خود نادیده گرفته شده اش گریه میکنه، خودی که انتظار داشته دیده بشه و خواسته بشه و دوست داشته بشه، و وقتی منجر به شکست میشه فرد از درون میشکنه، چون احساس طرد شدگی که بالا میاد آشناست، مارو یاد اولین احساس طرد شدن از سمت اولین چهره های دلبستگی دوران کودکیمون میندازه.
انگار که بهمون یادآوری میشه تو باز خواسته نشدی! طرد شدن عزت نفس مارو دستکاری میکنه برای همین خیلی با درد و رنج همراه میشه.

آدمیزاد به گذشته‌ش پیوند خورده. همیشه دلش می‌خواد رفته‌ها رو برگردونه. به آدمایی که باهاش سرد شدن نگاه می‌کنه و حسرت اون صمیمیت از دست رفته رو می‌خوره. به خونه‌ی کودکیش میره و دلش فراغ بچگیش رو می‌خواد. ذهنش دنبال سال‌های جوونی و فرصت‌های از دست رفته‌ست. اشتباهات کرده و نکرده‌ش. جسم آدمیزاد میره به آینده اما ذهنش راه گذشته رو در پیش می‌گیره. در نهایت هیچ کدوم به جایی نمی‌رسن. من فهمیدم زندگی وقتی تیکِ «انجام شد» می‌خوره که ذهن و جسمت هر دو به یک سمت حرکت کنن.

شما رو نمیدونم ولی من گاها دلم میخواد برای کودکی خودم که تقصیری نداشته و رنج های زیادی رو به دوش کشیده ساعتها گریه کنم.

‏یه جا نوشته بود که:
می‌دونید چرا کودکی شیرینه؟
چون گذشته‌ای وجود نداره، یادی وجود نداره آینده ای وجود نداره.
این سنگینی بار گذشته‌ و آیندست که زندگی‌رو سخت می‌کنه؛
من‌رو یاد این حرف نادر ابراهیمی انداخت:
فراموشی را بستاییم.
یاد، انسان را بیمار می‌کند.

. .

‌
.

شاید بخشش گام سختی بنظر برسد، بخصوص برای افرادی که آسیب‌های بیشتری از جانب والدین خود در کودکی دیده‌اند، اما پیش نیاز این بخشش، پذیرش است. تا زمانی که نپذیرید زخم‌هایی که از جانب والدین خورده‌اید به خاطر مشکل شما نیست بلکه بخاطر سبک فرزندپروری غلط والدین و خصیصه‌های شخصیتی آنهاست، نمی‌توانید گام بعد را که فرایند بخشش و ترمیم آسیب است به درستی بردارید
.

کاش می شد دوباره
به کودکی بر گشت و
تمام آن صحنه ها و لحظه ها را
از نو تجربه کرد..

03/06/14

برف چیست؟
اندکی سردی
بسیاری کودکی .️.

- کریستین بوبن .

♡

حالا انقدر بزرگسالی رو دیس می‌کنید، کودکی مگه چه گلی به سرتون زده؟
هرچی بدبختی و تروما الان دارید از همون دورانه بابا.

یه جا نوشته بود :
میدونی چرا کودکی شیرینه؟
چون گذشته ای وجود نداره این سنگینی بار گذشته هست که
زندگی رو سخت میکنه ...

احساس می‌‌کنم
امروز نیازمند آنم
که به ‌‌نام بخوانمت.
احساس می‌کنم
نیازمند حـروفِ اسـمِ تو هستم.
چون کودکی در شوقِ تکه‌‌ای شیرینی...
دیرزمانی‌ست که نامت را بر تارکِ نامه‌هایم ننوشته ‌ام، خورشیدی بر فراز کاغذ نکاشته‌‌ام که گرمم کند...
امروز که پاییز بر من هجوم آورده و روزن‌‌هایم را در برگرفته احساس می‌کنم که باید بخوانمت...



#نزار_قبانی