✨
جز صبا کیست کزین
خسته بـرد پیغامی؟
جز نسیم از بـر دلـدار
کـه آرد خبری؟
ای صبا صبح دمی
بـر سر کویش بگذر
تـا معطر شود آفاق
ز تـو هر سحری

دلم یکباره خود را باخت ای داد
نگاهش کار دل را ساخت ای داد

نمیدانم چه آمد بر سر دل
که بر عقلم مداوم تاخت ای داد

دو چشمانش پر از حجب و حیا بود
چو گفتارش، پر از مهر و صفا بود

مرا یاد همان شعر کهن داشت
همان خال ی که بالای لبش بود

پر از سحر عجیبی بود رویش
مرا مجذوب کرده سخت سویش

گمانم رو نمایی کرده از کل هنرها
خدا با خلقت بی نقص او در بزم و کویش

دلم حال عجیبی داره ای داد
بماند ه سخت دل دنبالش ای داد

که گوید حرف خود را ساده ای داد
که من عاشق شدم انگار ای داد

جـواب نامه‌ام از بس ز جانان دیـر می‌آید

جوان گر می‌رود قاصد، ز کویش پیر می‌آید

در عشق رقیب منفور است ودر دوست داشتن است که"هواداران کویش را چو جان خویشتن دارند"که حسد شاخصه ی عشق است چه،عشق معشوق را طعمه ی خویش میبیند و همواره در اضطراب است که دیگری از چنگش نرباید؛و اگر ربود،با هردو دشمنی می ورزد و معشوق نیز منفور میگردد.و دوست داشتن ایمان است و ایمان یک روح مطلق است
یک ابدیت بی مرز است
از جنس این عالم نیست...