‏اِحساسات میتونَن زَمانُ کُنتُرُل کُنَن!

‏از فکر اینکه شاید یه روزی بیاد که دیگه نباید دوسش داشته باشم دلم میگیره

: کُنتِس مانالیزا

✿ کپشن خاص ✿

رفتم بهش گفتم آقا اصلا من
سیگارت!!
میشه دیگه، نمیشه؟!
دیدم داره هاج و واج نگاهم میکنه
گفتم این همه
کِنت و وینستون و مارلبرو میکشی
من اون بهمن روز مبادا
ته جیبت باشم!!
گفت
حالا چرا بهمن روز مبادا ته جیب؟
گفتم آخه نمیدونی که
وقتی نسخی
و تو بی سیگاری موندی
یهو اون بهمن
روز مبادا ته جیب یادت میاد
چه بهشتیه داشتنش..
میخوام اون بهشته فقط و فقط
سهم من باشه
نه هیچ کس دیگه ای!!
گفت تو دیوونه ای، نه تو خیلی دیوونه ای
گفتم خب دیوونم که همه حال خوبمو
عین سیگاری پیچیدم
گذاشتم ته جیبت دیگه..
خندید
رفت که رفت
آن گونه که پاییز از کوچه های شهر...

#الهام_تولا

می شد همه ی شب های شب، نخوابد توی بستر پیامبر
می شد جانش را سپر بلای رسول نکند؛ فقط یکی از آیه های قرآن کم می شد؛
" وَ مِن النّاس مَن یَشری نَفسه ابتغاء مَرضات الله"

می شد توی رکوع، انگشترش را به آن فقیر انفاق نکند. فقط شاید یکی از آیه های قرآن نازل نمیشد؛
"اِنَّما ولیُّکُمُ الله... وَ یؤتونَ الزَّکوة وَ هُم راکِعون "

می شد این قدر عزیز نباشد برای پیامبر؛ که قرآن نگوید "اَنفُسنا" که همه نگویند "اَنفُسنا"ی ماجرای مباهله، علی بود؛ جانِ پیامبر

می شد با همسرش، با بچه هاش، آن سه روز، آن سه روز افطارشان را به مسکین و یتیم و اسیر ندهند، فقط قرآن دیگر "هَل اَتی" نداشت

می شد آنقدر شجاعانه و دلیرانه نجنگد که قرآن حتی به ضربه سمّ اسبش قسم بخورد:
"وَ العادیات ضَبحاً.فَالموریاتِ قَدحاً"

می شد باب مدینه ی علم نبوی نباشد که دوست و دشمن بگویند: "مَن عِندَه عِلمُ الکِتاب" علی ست

می شد این قدر ولایتش مهم نباشد که توی حج آخر آیه بیاید:
"بَلِّغ ما اُنزِلَ اِلَیکَ مِن رَبِّک وَ اِن لَم تَفعَل فَما بَلَّغتَ رِسالَتَه".

که دست عزیزی دستش را بالا ببرد و بگوید: "مَن کُنتُ مَولاه فَهذا علیٌّ مَولاه"

که خدا جبرئیل را دوباره روانه کند: "اَلیومَ اَکمَلتُ لَکُم دینکُم وَ اَتمَمتُ عَلیکُم نِعمَتی"

می شد؟!

می شد اگر او "علی بن ابی طالب" نبود؛

خبر بزرگ؛ نبأ عظیم
مردی که اگر نمی آمد، اقلّش سیصد تا از آیه های قرآن کم می شد.

مریم روستا