"خدایا! تو را شکر می‏کنم که مرا با درد آشنا کردی
تا درد دردمندان را لمس کنم،
و به ارزش کیمیایی درد پی ببرم،
و «ناخالصی»های وجودم را در آتش درد بسوزم،
و خواسته‏های نفسانی خود را زیر کوه غم و درد بکوبم،
و هنگام راه رفتن بر روی زمین و نفس کشیدن هوا، وجدانم آسوده و خاطرم آرام باشد تا به وجود خود پی ببرم و موجودیت خود را حس کنم."

"شهید دکتر مصطفی چمران"