«خیلی سخت است، این‌که زخم‌هامان بهانه‌ای برای نزدیکی‌مان باشد.»

✿ کپشن خاص ✿

- ﺧﺐ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ؟
ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻣﺎ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﯾﮑﯽ‌ﻣﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟!
ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺕ ﺁﻣﺪ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ..
ﺍﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﻣﺎﻥ ﺑﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ،
ﻋﺰﯾﺰﻣﺎﻥ ﻣُﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ،
ﻋﺸﻖ‌ﻣﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ..
ﺗﻮﯼِ ﺧﺎﻧﻪ
ﺳﺮِ ﺧﺎﮎ
ﻭﺳﻂِ ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩِ ﺍﻣﺎﻡ..
بجاﯼِ ﺍﯾﻨ‌‌‌ﮑﻪ ﮔِﻞ ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﮑﺸﯿﻢ ﻭ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﺸﮑﻨﺪ، ﻧﺮﻭﺩ،
ﺑﻤﺎﻧﺪ،
ﻫﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﯾﻢ..
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯾﻢ ﻭ ﺑﻐﺾ‌ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯾﻢ
ﻣﺜﻞِ ﺍﺣﻤﻖ‌ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،
ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ...!!

#حسین_وحدانی

" خودنوشت "

بعضی وقتا که به صورت مثل ماهش نگاه میکردم ، نمی‌دونم متوجه می شد یا نه ، تو اون لحظه اونو زیباترین موجود دنیا می‌دیدم ، یه فرشته که انگار از آسمون اومده و با چشم های برق زده اش و لبخند نازش داره منو نگاه می‌کنه ، چقدر این لحظه ها عجیبه ...
و چقدر درد یادآوری این لحظه ها بعد از فراق عجیب تر ...

پ.ن
"خودِش می دونه باکیَم "

روزهای سیاه محکوم به تمام شدن هستند اما فراموش نمی‌شوند. روشنی فردای من و تو مدیون تاریکی امروزمان است..
خودت می‌گفتی که رسیدنِ برگ‌های درخت به خورشید، مدیون فرو رفتن ریشه‌ها در تاریکی خاک است.
حالا هر چه ریشه بیشتر در سیاهی فرو برود، برگ‌های بیشتری فردا به نور خورشید خواهند رسید.
روزهای روشن می‌آیند.
تکیه می‌زنیم به ریشه‌های فرو رفته در تاریکی‌مان. هر چه باشد، دانه‌ی ما را در دل تاریکی‌ها کاشته‌اند.
ذات ما به همین تناقض زنده است.
هیچ دانه‌ای از روشنی به تاریکی نرسیده و همه از سیاهی به سفیدی می‌رسند.

هر چقدر که به نور نزدیک‌تر بشویم، از آن‌طرف بیشتر در دل سیاهی‌ها ریشه خواهیم دواند. از تاریکی نباید ترسید ...


" فهیم عطار "

◥اَگه‍ اونیـ که‍ تو آینَستـ مَنَمـ
پَسـ مَنیـ که‍ با اونـ فَرقـ دارَمـ کیَمـ؟◣