ڪودڪے‌ام
را دوست دارم
روزهایے ڪہ، بہ جاے دلم
سر زانوهایم
زخمے بود...

بهترین خاطره‌ے ڪودڪے
روے دوش گرفتن توسط پدر بود...




‍

ڪودڪے از خدا پرسید
اگر همہ چیز از قبل
تو سرنوشت نوشتہ شده پس چرا آرزو ڪنیم...!؟
خدا لبخند زد و گفت شاید تو بعضے صفحہ‌ها نوشتہ باشم
هر چے تو آرزو ڪنے :)

چقدر تند دویدند...

ڪودڪے هاے بازیگوش من!

دلگیرم از تمام الفباے زندگے...

میخواهم برگردم بہ ڪودڪے...

اما...

ڪفشهایم بزرگ شدہ اند...!!