ای لبانم بوسه‌گاهِ بوسه‌ات .️

- فروغ فرخزاد

♡

پرسید: وقتی غمگینی چطور می‌خندی؟
گفتم: به کسانی که دوستشان دارم فکر می‌کنم، به لبخندشان، به نگاه‌شان، به صدای‌شان....

همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

داستان‌ها تموم میشن؛
اما اهنگها، مکانها، نگاه‌ها و عطرها باقی میمونن.

سر بزنگاه‌ی دلم تو دلم و خالی کردی تو همون بودی که یک روز واسه من گریه میکردی:))!

سر به رویِ بالش خیالت میگذارم
تا شاید
امشب را با پناهگاهِ آغوشت
به میهمانیِ خوابم بیایی و شانه‌هایت را به سرِ بی کسی‌هایم بسپاری
تا یک دلِ سیر ببارمت
یک دلِ سیر ببوسمت
یک دلِ سیر ببویمت...


#مجتبی_خوش_زبان

تو واسه من مثلِ یه پناهگاهِ امن تویِ جنگل پر از گرگی .️

و انسان مگر چند چشم محرم می‌شناسد
تا بتواند دل - باطن خود را در پرتو نگاه‌ها وابدارد بی‌هیچ پرهیز و گریز؟!
چه بسیار آدمیانی که می‌آیند و می‌روند
بی‌آنکه از خیالشان بگذرد
که چنین موهبتی نیز وجود دارد
که انسان بخواهد و احساس وجد کند
از این که خودی‌ترین و محرم ترین چشمان عالم
در او می‌نگرد

#محمود_دولت_آبادی

این خصلت آدمی‌زاد است، تغییر می‌کند! یک‌زمانی خودت را به آب و آتش می‌زدی تا فرصتی پیدا کنی و دقایق و ساعاتی را با کسی که دوست‌ترش داری، حرف بزنی‌ و به خیال خودت که آرام‌تر شوی. یک زمانی هم پر از فرصت‌های خالی شده‌ای و ترجیح می‌دهی بنشینی، برای خودت چای بریزی و به صدای سکوت خانه و رفت و آمد‌های ضعیف خیابان گوش کنی.
گاهی دلت می‌خواهد هیچ‌کسی را نبینی و با هیچ‌کسی در رابطه با هیچ موضوع بااهمیت یا فاقد اهمیتی حرف نزنی و تنها، دور افتاده و بی‌خبر باشی و به دور از نگاه‌ها و حرف‌ها و قضاوت‌ها، زخم‌های خودت را ببندی و خودت را برای ادامه‌ی نبردهای جهانت، آماده کنی.

#نرگس_صرافیان
‌
‌

What kind of people we thought
They are our refuge, while they are our abyss
They were.!!:)

چه انسان هایی که گمان میکردیم
پناه ما هستند، درحالی که پرتگاه‌مان‌
بودند.!!:)