هرگز پناهگاهی امن تر از خُدا نمی‌یابی .️

"فقط یه دقیقه طول می کشه تا صدمه وارد بشه، اما گاهی اوقات یه عمر طول می کشه تا اون آسیب ترمیم بشه.
مراقب کلمات و اعمال خودت باش.

گاهی اوقات رها میکنی، نه اینکه نخواستی چون از اذیت شدن خسته شدی.

‏تو حق داری که گاهی خوب نباشی…

تو حق داری که گاهی
عصبانی باشی
ناراحت باشی
رو مود نباشی
اکی نباشی
سرحال نباشی
خسته باشی
دلسرد باشی
دل شکسته باشی
در افکارت غرق شده باشی
بی انگیزه باشی
ناامید باشی
سرگردان و بی قرار باشی
و ندونی که دلت میخواد کجای زندگیت باشی

کاش کسی پیدا می‌شد،
برای وقتایی که نمی‌دونی دلت چی می‌خواد؛ حرفی،آغوشی،نگاهی،
چیزی میون دستاش داشت.
همین..

گاهی کلمه‌ی "خانه" را می‌شنوی و بی‌اختیار یاد کسی می‌افتی، نه یک نشانی.

گاهی‌اوقاتم نباید تمام حقیقت رو برملا کنی چون زندگی خیلی جدی‌تر از اونی نیستش که بخوای باهاش ذوق یک‌نفر دیگه‌رو کور کنی. و چیزهایی که از بیان حقیقت قیچی می‌شن همون کلماتی هستن که بعد از "اما" و "ولی" میان. تنها بیان قسمت اول جمله کفایت می‌کنه.

گاهی اونچه می‌گیم باعث می‌شه رابطه وارد مرحله‌ای بالغ‌تر، واقعی‌تر و انسانی‌تر بشه.
رابطه‌هایی که جرأت شنیدن و گفتن دارن، عمر بیشتری دارن.


. .

برای رسیدن به آرامش،
گاهی باید کر بود،
گاهی کور و گاهی لال


..

فراموشی گاهی‌اوقات غیر ممکن و سخته چون علاوه بر سایر مسائل مورد بحث، تکه‌ای از وجود خودت رو هم باید فراموش کنی و اگه مسئله زمانی هم پر رنگ باشه، به خودت می‌آی و می‌بینی که عملن خودت رو هم باید فراموش کنی.