چند بار تا حالا خوشبختی رو گذاشتی برای یه روز دیگه؟
برای جمعه، برای تابستون، برای وقتی که یه چیزی تغییر کنه؟
اما شاید خوشبختی همین امروز باشه، همین الان که داری اینو میخونی...
زندگی رو عقب ننداز

قوی باش خوب من!
از این دوره‌ی کلافگی و بحران هم به سلامت عبور خواهیم کرد،
روح خسته‌ات را بعد از این فشارهای پیاپی در آغوش بگیر و آرامَش کن.
بگو چیز مهمی نیست، تو سخت‌تر از این را هم پشت سر گذاشتی و مقاومت کردی، محکم بمان روح بلندپرواز من! قرار نیست همیشه میزبان درد باشی، روزها و اتفاقات خوب هم می‌رسند.
این طاعون را هم پشت سر خواهیم گذاشت، تاریکی‌ها کنار خواهند رفت، خورشید خواهد تابید و "باسیلِ" این تباهی و درد، در آغوش آفتاب داغِ امید، خواهد سوخت.
مراقب روحت باش و قوی بمان،
"امید" تنها روزنه‌ی گریز از این تاریکی‌ست...
قوی بمان...

.
از یک جایی به بعد بزرگ بشوید
خنده هایتان را پنهان کنید
دوست داشتن هاتان را مخفی کنید
چشماهایتان را اما؛ تا می توانید باز نگه دارید ..
از یک جایی به بعد
به جای اینکه بگویید " من هم همینطور! " فقط لبخند بزنید.
بگذارید خیال کند همه چیز را بلد شده اید
بگذارید بداند دیگر آن آدمِ سابق که شب ها، خود را در دنیای حرف هایش جا می گذاشتید و صبح ها با هزار کبوتر در دل پلک باز می کردید، نیستید!
بگذارید بداند و نترسید..
قرار بر نداشتن است
قرار بر خواستن و نرسیدن است..
از یک جایی به بعد بزرگ بشوید
و دیگر کوتاه نیایید
آدم است
ناگهان قید خودش را میزند و میرود، دیگر پیدایش هم نمی شود.

به تو اعتماد دارم آن‌هم در زمانه‌ای که حتی از تصویرم در آینه می‌ترسم.
به تو اعتماد دارم چرا که هیچ‌گاه تنهایم نگذاشتی... حتی در روزهایی که با دلم لج کرده بودم و صدایت نمی‌زدم.
به من اعتماد کن؛ من که خودم را به تو سپرده‌ام و می دانم آن‌قدر واقعیت داری که کابوس‌هایم را نیز عاقبت به خیر می‌کنی.
به من اعتماد کن، قول می‌دهم که امروز از دیروز عاشق تر باشم و فردا...
فردایم را تو بساز.


. .

روز جهانی بوسه رو به خودم و اکثر جوان های سرزمینم که آرزوهامون  رو گذاشتیم کنار و همچنین به کسایی که بوسیدیم و گذاشتیم کنار تبریک میگم

تو تمام توجه و عشقت را برای درمان زخم های روحم گذاشتی و این مقدس ترین کاری است که می‌توان در حق معشوق کرد.

نوشت:
من هم دوست داشتم شب‌ها قبل خواب برایت بنویسم «دوستت دارم»، اما تو جایی برای هیچ حرفی باقی نگذاشتی.

تسکین دل چگونه
برآید ز دست من!؟
کار تو بود این که
به من وا گذاشتی!


ابوالقاسم حالت


. .

منظورت چیه که تمام پستای خوب توییتر و جمع کردی اینجا گذاشتی؟ دمت گرممم.

ما زاده‌ی زخم‌هامان بودیم، زاده‌ی دردها...
ما زاده‌ی روزهایی بودیم که زمانه، ساز به ساز، ناکوک بود و ما زخم به زخم اندوه را با خون‌دل، مرهم می‌گذاشتیم.
ما زاده‌ی تمام ناملایمتی‌های روزگار بودیم و اگر امروز به ادراک عمیقی دست یافته‌ایم، به‌خاطر تمام تجربه‌های سهمگینی‌ست که آن‌ها را به جان و به استخوان زیسته‌ایم.

#نرگس_صرافیان_طوفان