شده سرطان این فکرهای بی‌وقفه‌ای که شب‌ها می‌آد سراغم. مثل گردابی که توی سکوت شب شکل می‌گیره، به همه‌جا می‌زنه و ذره‌ذره آرامشم رو می‌بلعه. هر تپش قلبم رو در خودش حل می‌کنه، انگار ریشه داره توو عمق ذهنم، جایی که حتی یه ذره هم نور نمی‌رسه.

-شب تاریک و
بیم موج‌ و
گردابی چنین هایل؛

کجا دانند حالِ ما،
سبک بارانِ ساحل ها...!