گاهی اوقات خیلی سخت می‌شه، انگار که تمام دنیا از تو رو برگردونده و هیچ چیزی نمی‌تونه خوشحالت کنه. حتی نفس کشیدن هم مثل یه وزنه سنگین روی شونه‌هات می‌مونه. ولی باید به این فکر کنی که اینم بخشی از مسیره. حتی سخت‌ترین لحظات، یه بخشی از راهیه که باید طی کنی.

زندگی واقعا مثل مارپله‌ست. بعضی وقتا فقط یک حرف یا یه کار از طرف بقیه میتونه تورو به خونه‌ی اول برگردونه.
نگفتم که اگر حس کردین اینجور شد بشینید کنار گریه زاری کنید و قربانی بشید. اتفاقا باید برعکسشو انجام بدید ولی خب یادتون باشه که قانون زندگی همینه و نباید فراموشتون بشه

اجازه نده تنهایی؛
تورو به آدم‌های سمیِ زندگیت برگردونه...

ولی مولانا چه قشنگ دلگرم
بوده به خدا اونجایی که میگه :

اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند
بگرداند مرا آن کس که گردون را بگرداند!
• |.|

They say karma brings everything back, But you will not return, thanks

میگن کارما همه چیو برمیگردونه،
ولی تو برنگرد مرسی..!
• |.

ولی مولانا چه قشنگ دلش گرم بوده به خدا اونجایی که میگه :

اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند،
بگرداند مرا آن کس که گردون را بگرداند...

اشک‌هام رو می‌ریزم ولی در آخر با خودم می‌گم همه‌ی قدم‌هایی که تا به الان برداشتم قدم‌های بزرگی بودن. راه افتادم در حالی که نمی‌تونستم به چیزی جز سیم‌خاردارهایی که به پاهام فرو رفته بودن فکر کنم. حتی هنوز هم وقتی سر برمی‌گردونم به جای رد پا رد خون می‌بینم، ولی ادامه می‌دم. به رفتن و خون ریختن ادامه می‌دم.

وقتی تلاش میکنی برای برگردوندن صمیمت از دست رفته ، یه بار دیگه متوجه میشی که چرا از دست رفته بود.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

آدمیزاد به گذشته‌ش پیوند خورده. همیشه دلش می‌خواد رفته‌ها رو برگردونه. به آدمایی که باهاش سرد شدن نگاه می‌کنه و حسرت اون صمیمیت از دست رفته رو می‌خوره. به خونه‌ی کودکیش میره و دلش فراغ بچگیش رو می‌خواد. ذهنش دنبال سال‌های جوونی و فرصت‌های از دست رفته‌ست. اشتباهات کرده و نکرده‌ش. جسم آدمیزاد میره به آینده اما ذهنش راه گذشته رو در پیش می‌گیره. در نهایت هیچ کدوم به جایی نمی‌رسن. من فهمیدم زندگی وقتی تیکِ «انجام شد» می‌خوره که ذهن و جسمت هر دو به یک سمت حرکت کنن.

با عشــق آغاز کن
که این چرخ گردون
به ساز عشق می‌گردد
و به شـوق مهــربانی...🤍..


. .