بدترین ویژگی منجلابی که توش گرفتاریم اینه که خیلی راحت میتونه «حتی بدتر از این» هم بشه.

ظالمان از قلب مردم ، عشق را دزدیده اند
خنده را از لب گرفته ، گریه را بخشیده اند

گفته بودند ، خنده بر هر درد بی درمان دواست
این دوا از ما گرفته ، درد را بخشیده اند

آن چنان در غم گرفتاریم و از هم بی خبر
چون که رسم عاشقی را از جهان برچیده اند

در زمان ما محبت پیشه ای پرسود نیست
هر که شد کارش محبت دیگران خندیده اند

تکه ای از سنگ شد یک گوهر کمیاب و ناب
سنگ را قیمت نهاده ، جای دل بخشیده اند

انگار ما را
برای زندگی نه در بهشت ،
نه جهنم
که در برزخ آفریده اند !
هستی ما به باد می رود ،
به بهانه ی هستی های بر باد رفته
یادی از ما نمی کند کسی ،
که گرفتاریم به درد بی کسی
دستم را بگیر ،
آنسوی مرزها که سهل است ،
تا آنسو تر دنیا ها با تو می مانم !