الهـي!

باز آمديم با دو دست تهي، چه باشد اگر مرحمي بر خستگان نهي..


الهـي!

گرفتار آن دردم كه تو دواي آني و در آرزوي آن سوزم كه تو سرانجام آني...


الهـي!

هر دلشده اي با ياري و غمگساري و مــــن بي يار و غريبم...


الهـي!

چراغ دل مريداني و انس جان غريباني، كريما آسايش سينه محباني و نهايت همت قاصداني...

جرم من زير حلم تو پنهان است و تو پرده عفو خود بر من گستران...


الهـي

اين چيست كه با دوستان خود را كردي كه هر كه ايشان را جست ترا يافت و تا ترا نديد ايشان را نشناخت...


الهـي!

عاجز و سرگردانم ، نه آنچه دانم دارم و نه آنچه دارم دانم


الهـي!

بر تارك ما خاك خجالت نثار مكن و ما را به بلاي خود گرفتار مكن...


الهـي!

چون به تو بنگريم شاهيم و تاج بر سر و چون بخود نگريم خاكيم و از خاك كمتر...


الهـي!

هر كس تو را شناخت هرچه غير تو بود بينداخت






خواجه عبدالله انصاری

امشب هوا باراني است....
امشب هوا باراني است و من گريه نمي كنم.
امشب هوا باراني است و من نه من امشب مي گريم .
شايد دل گرفته ام،همچو ابر بارني گشايشي از گريه شبانه بگيرد. شايد اشكهايم در ميان قطرات باران گم شود. باران اشكهايم را مي شويد. شايد هيچكس نفهمد كه من گريسته ام. اما نه تو حتماًمي فهمي. فردا كه ببينمت، صفاي آسمان بهاري دلم را خواهي ديد و به نمناكي هواي دلم پي خواهي برد.

اما چراست و از كجاست
كه در دلم هميشه غروب است ؟
- نه !
چيزی نگو
بگذار بگريم ..

نگاه ساکت باران به روي صورتم دزدانه ميلغزد ،

ولي باران نمي داند که من دريايي از دردم ،

به ظاهر گرچه ميخندم ولي اندر سکوتي تلخ ميگريم...