سلیم تهرانی :

ماییم درین گلشنِ پر بیم و امید
آشفته و تیره روز چون سایه‌ی بید

از قصّه‌ی عشق، صرفه در خاموشی‌ست
بهْ ز آنچه بگوییم، چه خواهیم شنید