در وفایِ عشقِ تو مشهورِ خوبانم چو شمع
شب‌نشینِ کویِ سربازان و رِندانم چو شمع

روز و شب خوابم نمی‌آید به چشمِ غم‌پرست
بس که در بیماریِ هجرِ تو گریانم چو شمع

رشتهٔ صبرم به مِقراضِ غَمَت بُبْریده شد
همچنان در آتش مِهرِ تو سوزانم چو شمع

گر کُمیتِ اشکِ گُلگونم نبودیِ گرم‌رو
کِی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع؟

در میانِ آب و آتش همچنان سرگرمِ توست
این دلِ زارِ نزارِ اشک‌بارانم چو شمع

در شب هجران، مرا پروانهٔ وصلی فرست
ور نه از دَردَت جهانی را بسوزانم چو شمع

بی جمالِ عالم‌آرایِ تو روزم چون شب است
با کمالِ عشقِ تو در عینِ نُقصانم چو شمع

کوهِ صبرم نرم شد چون موم در دستِ غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدارِ تو
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

سرفَرازم کن شبی از وصلِ خود ای نازنین
تا مُنَوَّر گردد از دیدارت ایوانم چو شمع

آتش مِهر تو را حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل، کِی به آب دیده بنْشانم چو شمع
 
03/05/17

22:22..

‌
‌‏من که نشد باد بشم برم تو موهات؛
ولی عوضش‏ تو حسابی
اشک شدی رفتی رو گونم،‏
دود شدی رفتی تو سینم!

‌

من که نشد باد بشم برم تو موهات
ولی عوضش #تُ حسابی اشک شدی رفتی رو گونم دود شدی رفتی تو سینم


. .

من که نشد باد بشم برم تو موهات
ولی عوضش تو حسابی اشک شدی رفتی رو گونم
دود شدی رفتی تو سینم...
‌

‌. ⃟.

یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت
دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت
پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد
اما مرا به عمق درونم کشید و رفت
یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را
بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت
من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت
خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت
تا از خیال گنگِ رهایی، رها شوم
بانگی به گوش خواب سکونم کشید و رفت
شاید به پاس حرمتِ ویرانه های عشق
مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت
تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم
رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت
دیگر اسیر آن منِ بیگانه نیستم
از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت

مسافرعزيزم بروخدا به همرات

بروالهي خداهرگز نذاره تنهات

سفر به خيرعزيزم فکردل من نباش

دلم خيلي غريبه اما بزرگه خداش

اشکاي روي گونم بدرقه نگاهت

مواظب خودت باش خداپشت وپناهت

مسافرعزيزم راه سفر درازه

به روي دل تنگيات قلبم هميشه بازه

دعانکن که چشمام به خاطرت نبارن

چشمام بدون چشمات يه دنيا کم ميارن