اونجایی که توگورت اویار میگه:

«برای هر انسان، کسی باید باشد
‏که با دوست داشتن زیباترش کند.
‏مثل آن پنجره‌ی چوبی
‏که از شمعدانی‌ها
‏جان تازه‌ای می‌گیرد.»

روزهای مدیدی‌ست
نه می‌نویسد،
نه می‌پرسد،
و نه سراغی می‌گیرد.
اما یک روز می‌آید
و تنها با یک سلام...
باز هم اوست
که برنده می‌شود

#جمال_ثریا

جونم ‌واستون بگه که
این همه حرص حرف دیگران رو نخورید
به قول مولانا:
«او همه عیب تو گیرد تا بپوشد عیب خود»


. .

هر زنی
تفاوت‌های ظریفِ بی‌شماری دارد
امّا تنها او تصمیم می‌گیرد ک آن‌ها را
برای چ کسی فاش کند...

#ربکا_بار

تو که باشی تمام غزل های دنیا جون میگیرد


. .

اینکه دوستم داشته باشی
مثل آن است که
عابری در پیاده رو
ناگهان در آغوشم بگیرد
همینقدر بعید
همینقدر ممکن

#سوییت‌_ایونت

چون بیش از اندازه اهمیت می‌دهی،
زندگی به تو بیشتر سخت می‌گیرد.

نه آنقدر نزدیک است که قلب آرام گیرد
و نه آنقدر دور که رشته‌های امید پاره
شود.

رولان بارت در جایی می گه:
ما فراموش نمی‌کنیم
بلکه چیزی خالی در ما آرام می‌گیرد.

چقدر این نوشته‌ی شارل بودلر دقیق و واقعیه
می‌گه:

‏می‌گفتی:
«این اندوهِ غریب از کجا آمده است
که چون دریا روی صخره‌های عریان و سیاه را می‌گیرد؟»
می‌گویم:
از آن دم که دل یک‌بار کینه ورزد.
زیستن دردی‌ست!
این راز را همگان می‌دانند.