من آنقدر تو را دوستت دارم
که جایم در " گینس " خالیست ...

#حمیدرضا_عبداللهی

حالا كه دیگر دستم به آغوشت نمیرسد

و بوسیدنت موكول شده

به تمامی روزهای نیامده..



حالا كه هر چه دریا و اقیانوس را

از نقشه جهان پاك كردی

مبادا غرق شوم در رویایت



باید اسمم را

در كتاب گینس ثبت كنم

تا همه بدانند

- زنی

با سنگین ترین بار دلتنگی

روی شانه هایش -

تو را دوست میداشت



میبینی

عشق همیشه

جاودانگی میاورد



گیلدا ایازی

فکرم همه جا هست ولی پیش خدا نیست

سجاده ی زر دوز که محراب دعا نیست

گفتند سر سجده کجا رفته حواست؟

اندیشه سیال من ای دوست کجا نیست

از شدت اخلاص من عالم شده حیران

تعریف نباشد! ابداً قصد ریا نیست!

از کمیت کار که هر روز سه وعده

از کیفیتش نیز همین بس که قضا نیست

یک ذره فقط کندتر از سرعت نور است

هر رکعت من حائز عنوان جهانی­ست...



در این جای شعر رهبری فرمودند: بدهید در گینس ثبت اش کنند.



این سجده سهو است و یا رکعت آخر؟

چندیست که این حافظه در خدمت ما نیست

ای دلبر من تا غم وام است و تورم

محراب به یاد خم ابروی شما نیست!

بی دغدغه یک سجده راحت نتوان کرد

تا فکر من از قسط عقب مانده جدا نیست

هر سکه که دادند دو تا سکه گرفتند

گفتند که این بهره بانکی­ست ربا نیست

از بس که پی نیم وجب نان حلالیم

در سجده ما رونق اگر هست صفا نیست

گویند که گنجی ست به هر سجده، بیایید!

من رفتم و پیدا نشد ای دوست، نیا! نیست...

به به! چه نمازی­ست همین است که گویند

راه شعرا دور ز راه عرفا نیست...

( سعید طلایی در شب دیدار سالیانه شاعران با رهبر انقلاب 1393)