زیادی دارم برات ناراحتی می‌کنم. زیادته.

بهت گفته بودم منو از دوست داشتنت خسته نکن؛ یادته؟!

. .

یادته ما چقدر برای رویاهامون تلاش کردیم...
ㅤㅤㅤㅤ◁❚❚▷ㅤㅤㅤㅤㅤ

یادته کل روز داشتی به خواب به فکر میکردی؟ خب الان تو تختتی بیناموس چرا نمیخوابی؟

اون شبایی که چتات باهاشو برای دومین بار میخوندی و اکلیلی‌ میشدی رو یادته؟ خاک توسرت.

خواستم بهت یادآوری کنم که :
یادته چقدر به خدا گفتیم "خدایا فقط همین یه بار" و خدا نه فقط همون یه بار بلکه صدها بار بعدش هم هوامونو داشت ...
پس بیخودی غصه نخور 🫂

یه جا خوندم نوشته بود اینکه خوشبختیت تموم بشه شروع بدبختی نیست، بدبختی از جایی شروع میشه که خوشبختی دیگه یادت نمیاد. اگه هنوز روزای خوبت یادته و حس خوشحالی به اندازه یه خاطره باهات فاصله داره، خوشبختی.

الان اونجایی‌ام که توی رادیو چهرازی میگه:

‏« یادته؟! یادت رفته از بس که نبودیم… »

ذهن آدمم عجیبه، یه جزییاتی رو‌ از خاطراتت با کسایی که دوستشون داشتی یادشه که حتی برای خودتم عجیبه چجوری بعد این همه سال تا این حد ریز یادته، ادمایی که دیگه تو زندگیت نیستن و قرار نیستم بیان.

‏در روابط سمی یه چرخه بهشت و جهنم وجود داره، روزها و لحظاتی هست که طرف میبردت تو بهشت و در مقابل روزهایی هست که انگار شکنجه‌ت میکنه. تو ممکنه به این چرخه عادت کنی، شکنجه رو تحمل کنی چون امید داری روزهای بهشتی میاد.
توی روزهای شکنجه با خودت بگی: تحمل میکنم، یادته اون روزایی که خیلی ماهه؟ مهربونه؟ عاشق منه و برام هر کاری میکنه؟ در حالی که به جای این باید بگی: یادته اون روزایی که ذات واقعیش رو خیلی خوب پنهان میکنه؟