•
آنشرلی گفت : آه ماریلا ، نصف لذت
هرچیز انتظاری است که برایش میکشی
ممکن است خیلی چیزها را به دست نیاوری اما میتوانی از انتظار کشیدن برایشان لذت ببری ..️

♡

تو کتاب مردی به نام اوه، فردریک بکمن حرف قشنگی زده؛ میگه:
«عشق از دست رفته هنوز عشق است، فقط شکلش عوض می‌شود.
نمی‌توانی لبخند او را ببینی یا برایش غذا بیاوری یا مویش را نوازش کنی یا او را دور زمین رقص بگردانی. ولی وقتی آن حس‌ها ضعیف می‌شود، حس دیگری قوی می‌شود. خاطره.
خاطره شریک تو می‌شود.
آن را می‌پرورانی. آن را می‌گیری و با آن می‌رقصی.
زندگی باید تمام شود، عشق نه.»

اگر برای یک اشتباە ھزار دلیل بیاورید. در واقع ھزار و یک اشتباە از شما سرزدە است.
.

. .

Either leave a person in a better state than you found them, or leave them alone. Don’t bring them down to feel high for a moment.

یا فردی را در وضعیتی بهتر از آنچه که پیدا کرده اید رها کنید یا او را به حال خود رها کنید.
آنها را جوری پایین نیاورید تا یک لحظه احساس بلندی کنند.

You have to fight through some bad days to earn the best days of your life .

باید در روزهای بد بجنگی تا بهترین روزهای زندگیت را بدست بیاوری .

.࿐

‏به هر چیز در جهان پناه بیاوری،
در امان خواهی ماند،
اما کافیست انسان بفهمد،
بی‌پناهی...!

Keep things simple. Don't try to field every ball. If you want to succeed, focus on the important stuff first.

همه چیز را ساده بگیرید.
سعی نکنید هر توپی را به میدان بیاورید. اگر می خواهید موفق شوید، ابتدا روی چیزهای مهم تمرکز کنید.

.࿐

Don't lower your standards for anyone or anything. Self-respect is everything.

استانداردهای خود را برای هیچ کس و هیچ چیز پایین نیاورید.
احترام به خود همه چیز است.

.࿐

No matter how badly someone treats you, never drop down to their level

مهم نیست که یک نفر چقدر با شما بد رفتار می کند، هرگز خودتان را در سطح او پایین نیاورید.

.࿐

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌