زندگی تا وقتی یدونه از این عکسا با پارتنرم توی موزه نگرفتم حق نداره تموم شه.

آدما همیشه منتظرن، منتظر یه اتفاق، یه روز، گاهیم یه آدم.اما کسی نمیدونه، ممکنه اون اتفاق، اون روز یا اون آدم هیچ وقت از راه نرسه!فقط تنها چیزی که میدونیم، اینه که آدم تو انتظار ذره ذره، خودشو از دست میده.

کی میدونه؛ شاید اتفاق خوب تو سکانس بعدیه:)

ما عصبیا هر صد سال با یکی مهربونیم که اونم قدر نمیدونه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

هیچکس نمیدونه تو چه درد و رنجی رو داری متحمل میشی تا طبق ظرفیتت بتونه باهات رفتار کنه.

به قول محمود درویش:

سخت ترین نبردهایی که در زندگیت داری، نبردهایی هستن که بین ذهنت که حقیقت رو میدونه و قلبت که حاضر به پذیرشش نیست، می‌چرخه.

Nobody really knows how much anyone else is hurting. We could be standing next to someone who is completely broken and we’d never know. So, be kind always. With yourself, and others.

هیچ کس نمیدونه که چقد بقیه درد میکشن ما میتونیم کنار یکی که کاملا شکسته شده بایستیم و هیچ وقت ندونیم که اون شکسته، پس مهربون باش همیشه، هم با خودت هم با بقیه.

مغز میدونه اتفاقی نیوفتاده و چیزی برای نگرانی نیست، بعد دستور اضطراب‌ و پنیک‌ رو صادر میکنه.

برای عشق عجله نکنین بالاخره یکی میاد که:
مراقبت از عشق رو مثل مراقبت از جان میدونه.️

ادما همیشه پیش من یدونه بلیط دارن!
یه بار فقط میتونم دوستشون داشته باشم و یبار برام ارزش دارن،چون برای ادمای واقعی و درست همون یه فرصت کافیه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »