صیادان، ماهی را یڪ بار نمی ڪَشَند.
چنگال در حلقوم چون رفته باشد،
پاره ای می ڪَشَند تا خونش می رود
سست و ضعیف می گردد. بازش رها می ڪنند.
و همچنین باز می ڪَشَند تا به ڪلی ضعیف شود.
چنگال عشق نیز چون در ڪام آدمی می افتد،
حق تعالی او را بتدریج می ڪَشَد ڪه آن قوت ها و خوی های باطل ڪه در اوست،
پاره پاره از او برود ڪه:
اِنِّ اللّهَ یَقبِض وَ یَبسُطُ!

"فیه ما فیه
مولانا"